Dedeağaç

Turkish

Etymology

Inherited from Ottoman Turkish دده آغاچ (dede ağaç); equivalent to dede (“grandfather; old man”) +‎ ağaç (“tree”).

Pronunciation

• IPA^(key): [dɛdɛɑɰɑt͡ʃ], [dɛdɛɑːˈɑt͡ʃ]
• Hyphenation: De‧de‧a‧ğaç

Proper noun

Dedeağaç

1. Alexandroupoli (a city in Greece)

Declension

Declension of Dedeağaç

	singular	plural
nominative	Dedeağaç	Dedeağaçlar / Dedeağaç'lar
accusative	Dedeağaç'ı	Dedeağaçları / Dedeağaç'ları
dative	Dedeağaç'a	Dedeağaçlara / Dedeağaç'lara
locative	Dedeağaç'ta	Dedeağaçlarda / Dedeağaç'larda
ablative	Dedeağaç'tan	Dedeağaçlardan / Dedeağaç'lardan
genitive	Dedeağaç'ın	Dedeağaçların / Dedeağaç'ların

Possessive forms of Dedeağaç

	singular	plural
benim (my)	Dedeağaç'ım	Dedeağaçlarım Dedeağaç'larım
senin (your)	Dedeağaç'ın	Dedeağaçların Dedeağaç'ların
onun (his/her/its)	Dedeağaç'ı	Dedeağaçları Dedeağaç'ları
bizim (our)	Dedeağaç'ımız	Dedeağaçlarımız Dedeağaç'larımız
sizin (your)	Dedeağaç'ınız	Dedeağaçlarınız Dedeağaç'larınız
onların (their)	Dedeağaç'ı Dedeağaçları Dedeağaç'ları	Dedeağaçları Dedeağaç'ları

Derived terms

• Dedeağaçlı