Habebat autem propoſitum, nunc quidem primo impetu Triballos obſidione depellere, & Theſſalonicam diſcrimine liberare, jam enim & autumnus ſeneſcebat: deinde imperatorem juvenem ibi relinquere, ipſe Byzantium redire, & per hyemem ſe inſtruere, atque cum majore ac diuturniore apparatu reverti: quod Auguſtæ Annæ nullo modo probabatur: rogabatque, & admonebat, ne filium ibi relinqueret: ſed cum eo rediret: timere enim ſe non magis adoleſcentis ætatem fraudi opportunam: quam improbitatem occidentalium, & proclives ad res novandas animos, quæ cavere hortabatur, ne ab illis decepto juvene, ſeditio, & bella inter Romanos redintegraſcerent: quod & ipsis, & reipublicæ damnoſiſſimum accideret.
1680, Ludovicus Thomassinus, Dogmatum Theologicorum prior prodit De Verbi Dei Incarnatione, book VI: “De Sanctitate & Gratia Chriſti”, chapter vii: ‘Sanctitas increata Chriſti hominis ex eo, quod ſit caput Eccleſiæ’, § xiii: «Poſt lapſum primi Capitis, aliud inſtauratitium eſſe non debuit, niſi incommutabili ſanctitate fultum.», pages 431–2:
Et quantum inde redintegraſceret morbus?
1684, Ludovicus Thomassinus, Dogmatum Theologicorum tomi tres, volume I: De Dei, Deique Proprietatibus, book x: “De Gratia efficaciſſima, ad converſionem ſaltem, & ad perſeverantiam finalem neceſſaria; Hoc eſt ad gratuitæ Prædeſtinationis executionem.”, chapter xci: ‘Altera elucidatur Auguſtini converſio, non jam à ſcelere ad pietatem, ſed à spe conjugij ad arctiorem religioſa vitæ inſtitutionem. Hæc quoque lentè & diuturno conflictu inſpiratorum cœlitus affectuum adversùs inolitarum animoſus cupiditatum reliquias peracta eſt.’, 779:
Totam ſimul ſanationis vim non pateretur invaletudo & imbecillitas ægri; ſtillatim efficacia illa irroranda eſt; & variis potionibus aliis alias excipientibus & juvantibus committenda, ut ex omnium ſimul collectis viribus, ex omnium conſpiratione vincatur morbi pertinacia, quæ ad unum aliquem validiſſimum curandi impetum redintegraſceret.
