ante 1562, Gabriel Falloppius, Tractatus de Compoſitione Medicamentorum dilucidisſimus (1570), chapter xxxviii: “De Diaireos Salomonis ex Nicholao”, page 58:
Vocatur autem Diaireos, quia habet magnam quantitatem iridis in ſe, in qua eligenda eſt Iris, & quãuis oẽs magis laudent Illyricam, deinde Thracicam, tamen in his noſtris regionibus habetur etiam præſtans, & dum confero alteram alteri, uideo ſimiles notas, & qualitates [pulegij, hyſopi] utrumq; tuſsi confert, & ideo pulegium & hyſſopum ad hoc magnam uim habent: & intelligimus hyſſopum pręcipium montanum [pinearum, cinnamomi, zingiberis, piperis] hæc omnia faciunt ad lenitionem [carnium dactylorum & paſſularum] hęc deſiderantur in Actuario, quia ipſe conficit medicamentum in rotulis, quæ non durarent, ſi prędicta apponerentur: at ſi uolumus id efficere cum melle, ea apponere oportet: & per paſſulas nucleatas intelligimus paſſulas illas magnas, non autem paruas [ſtyracis calamitæ rubeæ drach. 2. ſcro. 1.] ſi nos uellemus conficere medicamentum ex pręcepto gręcorum, nos deberemus accipere ſtyracem candidam.
ante 1576, Hieronymus Cardanus, Conſilia Medica ad varios partium morbos ſpectantia in Hieronymi Cardani Mediolanenſis philoſophi ac medici celeberrimi Opera, volume IX: Medicinalium [Tomus] Quartus (1663), title iii, counsel 7: “Pro Epileptico”, page 60/2:
℞. Hyſſopi ſicci ſiui, Paſſularum nucleatarum, an. lib. 1. Aquæ pluuialis lib. 3. Coquuntur dona dimidium ab ſumatur.
ante 1613, Johannes Bauhinus and Johannes-Henricus Cherlerus (authors), Dominicus Chabræus and Franciscus Ludovicus à Graffenried (editors), Hiſtoria Plantarum Univerſalis, Nova, et Abſolutiſſima cum Conſenſu et Diſſensu circa Eas, volume I (1650), book viii: “De Arboribus Sylveſtribus”, chapter xxii: «Spodium Arabum et Tabaxir», §: ‹De Antiſpodiis›, page 223/1:
De Goan arbore Perſiæ ex qua Tutiam parari ſcribit Garcias, quamque pro antiſpodio tradit, egimus lib. 3. inter nucleatos fructus.
1629, Johannes Baptista Groschedelius ab Aicha, Proteus Mercurialis geminus, exhibens naturam metallorum, id eſt, operis Philoſophici Theoriam & eiuſdem praxin, ſiue Compoſitionem Lapidis ſecreti per Philoſophorum ſententias & authoritates elucidatus, “Diſcurſus Philoſophicus de Natura Metallorum, et Lapide Philoſophorum, ex Veris Magiæ Naturalis fundamentis depromptus, publicæque Vtilitati traditus”, pages 43–44:
Fit vero conuerſio quo principiorum partus decoctionis tenore, dum calor generationum inſtrumentum, potitus propoſito, productum deſtruere poſtmodum conatur, qui vt non violentus generandis, ita placidus interimendis, otioſus vbi nucleatis radicibus inconuertibilibus in quod agat defuerit, cumque in mineralibus, præſertim ex ſulphure vltimo alterato, commodum materiæ componendæ commouendæ principium mouens extiterit.
1662, Johannes Jonstonus, Dendrographias ſive Hiſtoriæ naturalis de Arboribus et Fructicibus tam noſtri qvam Peregrini Orbis libri decem, book I: “De Arboribus Pomiferis & ſimilibus”, title iii: ‘De Fructibus quibusdam Exoticis’, chapter i: «De Fructibus rotundis & orbicularibus», page 99/2:
3. Fructus rotundus tuberculoſus Niger, ſupernè umbilicatus erat. Sub cortice tunica internodia, albicans, ſubſtantiam internam nucleatam involvit.
1667, Robertus Boyle, Tentamina quædam Phyſiologica Diverſis Temporibus & Occaſionibus conſcripta, second essay: “De Experimentis quæ non ſuccedunt”, page 112:
Imo, diverſi nominis fructus, modo conſimilis fuerint naturæ, fieri poteſt ut ex eodem trunco alantur. Nuper enim mala Armeniaca matura & pruna ex una eademque arbore decerpſimus, à qua etiam alias fructuum nucleatorum ſpecies expectamus.
1729, Samuel Emhardus, Diſſertatio Medica Inauguralis de Allio, § XI (page 8):
Enimuero radices hæ nucleatae ſunt & dicuntur. Sunt enim in complexu capita illa rotunda quidem, vno communi tegmine membraneo comprehenſa, ſed velut diſtantia certa diſcriminata, quo ſtatim arguitur & cogitandum offertur, ad ſenſum ſeparari & diuidi poſſe illa ſpatia.
