From Wiktionary, the free dictionary
90 CE – 168 CE,
Ptolemy,
Tetrabiblos 87–88:
[1]- πρὸς δὲ τὸ περιέχον μᾶλλον ξηρὸς ὢν καὶ εὐκίνητος διὰ τὴν πρὸς τὸν ἥλιον ἐγγύτητα καὶ τὸ τάχος τῆς ἀνακυκλήσεως πνευμάτων ἀτάκτων καὶ ὀξέων καὶ εὐμεταβόλων μάλιστα κινητικὸς ὑπάρχει, βροντῶν τε εἰκότως καὶ πρηστήρων καὶ χασμάτων καὶ σεισμῶν καὶ ἀστραπῶν ἀποτελεστικός: τῆς τε διὰ τούτων ἐνίοτε περὶ τὰ τῶν ζῴων καὶ τῶν φυτῶν εὔχρηστα φθορᾶς ποιητικός, ὑδάτων τε καὶ ποταμῶν ἐν μὲν ταῖς δύσεσι στερητικός, ἐν δὲ ταῖς ἀνατολαῖς πληρωτικός.
- pròs dè tò periékhon mâllon xēròs ṑn kaì eukínētos dià tḕn pròs tòn hḗlion engútēta kaì tò tákhos tês anakuklḗseōs pneumátōn atáktōn kaì oxéōn kaì eumetabólōn málista kinētikòs hupárkhei, brontôn te eikótōs kaì prēstḗrōn kaì khasmátōn kaì seismôn kaì astrapôn apotelestikós: tês te dià toútōn eníote perì tà tôn zṓiōn kaì tôn phutôn eúkhrēsta phthorâs poiētikós, hudátōn te kaì potamôn en mèn taîs dúsesi sterētikós, en dè taîs anatolaîs plērōtikós.
