Cilnius
Appearance
Latin
[edit]Etymology
[edit]From Etruscan 𐌊𐌚𐌄𐌋𐌍𐌄 (kfelne) or 𐌊𐌚𐌄𐌍𐌋𐌄 (kfenle).
Pronunciation
[edit]- (Classical Latin) IPA(key): /ˈkil.ni.us/, [ˈkɪɫ̪niʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ˈt͡ʃil.ni.us/, [ˈt͡ʃilnius]
Proper noun
[edit]Cilnius m sg (genitive Cilniī or Cilnī); second declension
- a Roman nomen gentile, gens or "family name" famously held by:
- Gaius Cilnius Maecenas, a friend of Augustus and patron of Virgilius
Declension
[edit]Second-declension noun, singular only.
singular | |
---|---|
nominative | Cilnius |
genitive | Cilniī Cilnī1 |
dative | Cilniō |
accusative | Cilnium |
ablative | Cilniō |
vocative | Cilnī |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
Derived terms
[edit]Adjective
[edit]Cilnius (feminine Cilnia, neuter Cilnium); first/second-declension adjective
- of or pertaining to the gens Cilnia.
Declension
[edit]First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | Cilnius | Cilnia | Cilnium | Cilniī | Cilniae | Cilnia | |
genitive | Cilniī | Cilniae | Cilniī | Cilniōrum | Cilniārum | Cilniōrum | |
dative | Cilniō | Cilniae | Cilniō | Cilniīs | |||
accusative | Cilnium | Cilniam | Cilnium | Cilniōs | Cilniās | Cilnia | |
ablative | Cilniō | Cilniā | Cilniō | Cilniīs | |||
vocative | Cilnie | Cilnia | Cilnium | Cilniī | Cilniae | Cilnia |
References
[edit]- “Cilnius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- Cilnius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.