Beyoğlu
Turkish
[edit]
Etymology
[edit]From Ottoman Turkish بكاوغلی (Beyoğlu), equivalent to bey + oğlu.
Pronunciation
[edit]Proper noun
[edit]Beyoğlu
Declension
[edit]| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | Beyoğlu | Beyoğlular / Beyoğlu'lar |
| accusative | Beyoğlu'yu | Beyoğluları / Beyoğlu'ları |
| dative | Beyoğlu'ya | Beyoğlulara / Beyoğlu'lara |
| locative | Beyoğlu'da | Beyoğlularda / Beyoğlu'larda |
| ablative | Beyoğlu'dan | Beyoğlulardan / Beyoğlu'lardan |
| genitive | Beyoğlu'nun | Beyoğluların / Beyoğlu'ların |
| singular | plural | |
|---|---|---|
| benim (my) | Beyoğlu'm | Beyoğlularım Beyoğlu'larım |
| senin (your) | Beyoğlu'n | Beyoğluların Beyoğlu'ların |
| onun (his/her/its) | Beyoğlu'su | Beyoğluları Beyoğlu'ları |
| bizim (our) | Beyoğlu'muz | Beyoğlularımız Beyoğlu'larımız |
| sizin (your) | Beyoğlu'nuz | Beyoğlularınız Beyoğlu'larınız |
| onların (their) | Beyoğlu'su Beyoğluları Beyoğlu'ları |
Beyoğluları Beyoğlu'ları |