Arifiye
Turkish
[edit]
Etymology
[edit]From Ottoman Turkish عارفیه (arifiye).
Pronunciation
[edit]Proper noun
[edit]Arifiye
Declension
[edit] Declension of Arifiye
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | Arifiye | Arifiyeler / Arifiye'ler |
| accusative | Arifiye'yi | Arifiyeleri / Arifiye'leri |
| dative | Arifiye'ye | Arifiyelere / Arifiye'lere |
| locative | Arifiye'de | Arifiyelerde / Arifiye'lerde |
| ablative | Arifiye'den | Arifiyelerden / Arifiye'lerden |
| genitive | Arifiye'nin | Arifiyelerin / Arifiye'lerin |
Possession of Arifiye
| singular | plural | |
|---|---|---|
| benim (my) | Arifiye'm | Arifiyelerim / Arifiye'lerim |
| senin (your) | Arifiye'n | Arifiyelerin / Arifiye'lerin |
| onun (his/her/its) | Arifiye'si | Arifiyeleri / Arifiye'leri |
| bizim (our) | Arifiye'miz | Arifiyelerimiz / Arifiye'lerimiz |
| sizin (your) | Arifiye'niz | Arifiyeleriniz / Arifiye'leriniz |
| onların (their) | Arifiye'si / Arifiyeleri / Arifiye'leri | Arifiyeleri / Arifiye'leri |