ὑφηγήσεως

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /hy.pʰɛː.ɡɛ̌ː.se.ɔːs/ → /y.ɸiˈʝi.se.os/ → /i.fiˈʝi.se.os/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /hy.pʰɛː.ɡɛ̌ː.se.ɔːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)y.pʰe̝ˈɡe̝.se.os/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /y.ɸiˈʝi.se.os/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /y.fiˈʝi.se.os/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /i.fiˈʝi.se.os/

Noun

ῠ̔φηγήσεως • (hŭphēgḗseōs) f

1. genitive singular of ῠ̔φήγησῐς (hŭphḗgēsĭs)