ὑπόσπονδος

Ancient Greek

Etymology

ὑπό (hupó, “under”) +‎ σπονδή (spondḗ, “truce, treaty”)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /hy.pós.pon.dos/ → /yˈpos.pon.dos/ → /iˈpos.pon.dos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /hy.pós.pon.dos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)yˈpos.pon.dos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /yˈpos.pon.dos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /yˈpos.pon.dos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /iˈpos.pon.dos/

Adjective

ῠ̔πόσπονδος • (hŭpóspondos) m or f (neuter ῠ̔πόσπονδον); second declension

1. under truce or treaty

Declension

Second declension of ῠ̔πόσπονδος; ῠ̔πόσπονδον (Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		ῠ̔πόσπονδος hŭpóspondos	ῠ̔πόσπονδον hŭpóspondon		ῠ̔ποσπόνδω hŭpospóndō	ῠ̔ποσπόνδω hŭpospóndō		ῠ̔πόσπονδοι hŭpóspondoi	ῠ̔πόσπονδᾰ hŭpóspondă
Genitive		ῠ̔ποσπόνδου hŭpospóndou	ῠ̔ποσπόνδου hŭpospóndou		ῠ̔ποσπόνδοιν hŭpospóndoin	ῠ̔ποσπόνδοιν hŭpospóndoin		ῠ̔ποσπόνδων hŭpospóndōn	ῠ̔ποσπόνδων hŭpospóndōn
Dative		ῠ̔ποσπόνδῳ hŭpospóndōi	ῠ̔ποσπόνδῳ hŭpospóndōi		ῠ̔ποσπόνδοιν hŭpospóndoin	ῠ̔ποσπόνδοιν hŭpospóndoin		ῠ̔ποσπόνδοις hŭpospóndois	ῠ̔ποσπόνδοις hŭpospóndois
Accusative		ῠ̔πόσπονδον hŭpóspondon	ῠ̔πόσπονδον hŭpóspondon		ῠ̔ποσπόνδω hŭpospóndō	ῠ̔ποσπόνδω hŭpospóndō		ῠ̔ποσπόνδους hŭpospóndous	ῠ̔πόσπονδᾰ hŭpóspondă
Vocative		ῠ̔πόσπονδε hŭpósponde	ῠ̔πόσπονδον hŭpóspondon		ῠ̔ποσπόνδω hŭpospóndō	ῠ̔ποσπόνδω hŭpospóndō		ῠ̔πόσπονδοι hŭpóspondoi	ῠ̔πόσπονδᾰ hŭpóspondă
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		ῠ̔ποσπόνδως hŭpospóndōs			ῠ̔ποσπονδότερος hŭpospondóteros			ῠ̔ποσπονδότᾰτος hŭpospondótătos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• “ὑπόσπονδος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “ὑπόσπονδος”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers