ὑποπτεύω

Ancient Greek

Etymology

From the future stem of ῠ̔φοράω (huphoráō, “to suspect”) +‎ -εύω (-eúō).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /hy.pop.těu̯.ɔː/ → /y.popˈte.βo/ → /i.popˈte.vo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /hy.pop.těu̯.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)y.popˈte.wo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /y.popˈte.βo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /y.popˈte.vo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /i.popˈte.vo/

Verb

ῠ̔ποπτεύω • (hupopteúō)

1. to suspect, to hold in suspicion

   ὡς ὑπωπτεύετο

   hōs hupōpteúeto

   as was generally suspected

   • 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Anabasis 1.1.1:

     ἐπεὶ δὲ ἠσθένει Δαρεῖος καὶ ὑπώπτευε τελευτὴν τοῦ βίου, ἐβούλετο τὼ παῖδε ἀμφοτέρω παρεῖναι.

     epeì dè ēsthénei Dareîos kaì hupṓpteue teleutḕn toû bíou, eboúleto tṑ paîde amphotérō pareînai.

     Now when Darius lay sick and suspected that the end of his life was near, he wished to have both his sons with him.

2. to guess, to suppose
3. to observe, to notice

Inflection

   Present: ῠ̔ποπτεύω, ῠ̔ποπτεύομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ῠ̔ποπτεύω	ῠ̔ποπτεύεις	ῠ̔ποπτεύει	ῠ̔ποπτεύετον	ῠ̔ποπτεύετον	ῠ̔ποπτεύομεν	ῠ̔ποπτεύετε	ῠ̔ποπτεύουσῐ(ν)
	subjunctive	ῠ̔ποπτεύω	ῠ̔ποπτεύῃς	ῠ̔ποπτεύῃ	ῠ̔ποπτεύητον	ῠ̔ποπτεύητον	ῠ̔ποπτεύωμεν	ῠ̔ποπτεύητε	ῠ̔ποπτεύωσῐ(ν)
	optative	ῠ̔ποπτεύοιμῐ	ῠ̔ποπτεύοις	ῠ̔ποπτεύοι	ῠ̔ποπτεύοιτον	ῠ̔ποπτευοίτην	ῠ̔ποπτεύοιμεν	ῠ̔ποπτεύοιτε	ῠ̔ποπτεύοιεν
	imperative		ῠ̔πόπτευε	ῠ̔ποπτευέτω	ῠ̔ποπτεύετον	ῠ̔ποπτευέτων		ῠ̔ποπτεύετε	ῠ̔ποπτευόντων
middle/ passive	indicative	ῠ̔ποπτεύομαι	ῠ̔ποπτεύῃ, ῠ̔ποπτεύει	ῠ̔ποπτεύεται	ῠ̔ποπτεύεσθον	ῠ̔ποπτεύεσθον	ῠ̔ποπτευόμεθᾰ	ῠ̔ποπτεύεσθε	ῠ̔ποπτεύονται
	subjunctive	ῠ̔ποπτεύωμαι	ῠ̔ποπτεύῃ	ῠ̔ποπτεύηται	ῠ̔ποπτεύησθον	ῠ̔ποπτεύησθον	ῠ̔ποπτευώμεθᾰ	ῠ̔ποπτεύησθε	ῠ̔ποπτεύωνται
	optative	ῠ̔ποπτευοίμην	ῠ̔ποπτεύοιο	ῠ̔ποπτεύοιτο	ῠ̔ποπτεύοισθον	ῠ̔ποπτευοίσθην	ῠ̔ποπτευοίμεθᾰ	ῠ̔ποπτεύοισθε	ῠ̔ποπτεύοιντο
	imperative		ῠ̔ποπτεύου	ῠ̔ποπτευέσθω	ῠ̔ποπτεύεσθον	ῠ̔ποπτευέσθων		ῠ̔ποπτεύεσθε	ῠ̔ποπτευέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ῠ̔ποπτεύειν				ῠ̔ποπτεύεσθαι
participle	m	ῠ̔ποπτεύων				ῠ̔ποπτευόμενος
	f	ῠ̔ποπτεύουσᾰ				ῠ̔ποπτευομένη
	n	ῠ̔ποπτεῦον				ῠ̔ποπτευόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ῠ̔πώπτευον, ῠ̔πωπτευόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ῠ̔πώπτευον	ῠ̔πώπτευες	ῠ̔πώπτευε(ν)	ῠ̔πωπτεύετον	ῠ̔πωπτευέτην	ῠ̔πωπτεύομεν	ῠ̔πωπτεύετε	ῠ̔πώπτευον
middle/ passive	indicative	ῠ̔πωπτευόμην	ῠ̔πωπτεύου	ῠ̔πωπτεύετο	ῠ̔πωπτεύεσθον	ῠ̔πωπτευέσθην	ῠ̔πωπτευόμεθᾰ	ῠ̔πωπτεύεσθε	ῠ̔πωπτεύοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• ὑποψία (hupopsía)

Descendants

• Greek: υποπτεύομαι (ypoptévomai)

Further reading

• “ὑποπτεύω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “ὑποπτεύω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• ὑποπτεύω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette