ὑπονοητικός
Jump to navigation
Jump to search
Ancient Greek
[edit]Etymology
[edit]From ὑπονοέω (huponoéō, “to suspect, conjecture”) + -ῐκός (-ikós).
Pronunciation
[edit]- (5th BCE Attic) IPA(key): /hy.po.no.ɛː.ti.kós/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /(h)y.po.no.e̝.tiˈkos/
- (4th CE Koine) IPA(key): /y.po.no.i.tiˈkos/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /y.po.no.i.tiˈkos/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /i.po.no.i.tiˈkos/
Adjective
[edit]ὑπονοητῐκός • (huponoētikós) m (feminine ὑπονοητῐκή, neuter ὑπονοητῐκόν); first/second declension
Declension
[edit]Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Case/Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |||||
Nominative | ὑπονοητῐκός huponoētikós |
ὑπονοητῐκή huponoētikḗ |
ὑπονοητῐκόν huponoētikón |
ὑπονοητῐκώ huponoētikṓ |
ὑπονοητῐκᾱ́ huponoētikā́ |
ὑπονοητῐκώ huponoētikṓ |
ὑπονοητῐκοί huponoētikoí |
ὑπονοητῐκαί huponoētikaí |
ὑπονοητῐκᾰ́ huponoētiká | |||||
Genitive | ὑπονοητῐκοῦ huponoētikoû |
ὑπονοητῐκῆς huponoētikês |
ὑπονοητῐκοῦ huponoētikoû |
ὑπονοητῐκοῖν huponoētikoîn |
ὑπονοητῐκαῖν huponoētikaîn |
ὑπονοητῐκοῖν huponoētikoîn |
ὑπονοητῐκῶν huponoētikôn |
ὑπονοητῐκῶν huponoētikôn |
ὑπονοητῐκῶν huponoētikôn | |||||
Dative | ὑπονοητῐκῷ huponoētikôi |
ὑπονοητῐκῇ huponoētikêi |
ὑπονοητῐκῷ huponoētikôi |
ὑπονοητῐκοῖν huponoētikoîn |
ὑπονοητῐκαῖν huponoētikaîn |
ὑπονοητῐκοῖν huponoētikoîn |
ὑπονοητῐκοῖς huponoētikoîs |
ὑπονοητῐκαῖς huponoētikaîs |
ὑπονοητῐκοῖς huponoētikoîs | |||||
Accusative | ὑπονοητῐκόν huponoētikón |
ὑπονοητῐκήν huponoētikḗn |
ὑπονοητῐκόν huponoētikón |
ὑπονοητῐκώ huponoētikṓ |
ὑπονοητῐκᾱ́ huponoētikā́ |
ὑπονοητῐκώ huponoētikṓ |
ὑπονοητῐκούς huponoētikoús |
ὑπονοητῐκᾱ́ς huponoētikā́s |
ὑπονοητῐκᾰ́ huponoētiká | |||||
Vocative | ὑπονοητῐκέ huponoētiké |
ὑπονοητῐκή huponoētikḗ |
ὑπονοητῐκόν huponoētikón |
ὑπονοητῐκώ huponoētikṓ |
ὑπονοητῐκᾱ́ huponoētikā́ |
ὑπονοητῐκώ huponoētikṓ |
ὑπονοητῐκοί huponoētikoí |
ὑπονοητῐκαί huponoētikaí |
ὑπονοητῐκᾰ́ huponoētiká | |||||
Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
ὑπονοητῐκῶς huponoētikôs |
ὑπονοητῐκώτερος huponoētikṓteros |
ὑπονοητῐκώτᾰτος huponoētikṓtatos | ||||||||||||
Notes: |
|
Further reading
[edit]- “ὑπονοητικός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press