ὑπολειπομένοις

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /hy.po.leː.po.mé.noi̯s/ → /y.po.li.poˈme.nys/ → /i.po.li.poˈme.nis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /hy.po.leː.po.mé.noi̯s/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)y.po.li.poˈme.nys/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /y.po.li.poˈme.nys/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /y.po.li.poˈme.nys/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /i.po.li.poˈme.nis/

Participle

ὑπολειπομένοις • (hupoleipoménois)

1. masculine/neuter dative plural of ὑπολειπόμενος (hupoleipómenos)