ὑπέρεικος

Ancient Greek

Alternative forms

• ὑπερικόν (huperikón)

Etymology

From ῠ̔πο- (hupo-, “under”) +‎ ἐρείκη (ereíkē, “heath”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /hy.pé.reː.kos/ → /yˈpe.ri.kos/ → /iˈpe.ri.kos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /hy.pé.reː.kos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)yˈpe.ri.kos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /yˈpe.ri.kos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /yˈpe.ri.kos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /iˈpe.ri.kos/

Noun

ὑπέρεικος • (hupéreikos) f (genitive ὑπερείκου); second declension

1. St. John's wort (Hypericum perforatum)

   Synonyms: ἀνδρόσαιμον (andrósaimon), ἄσκυρον (áskuron)

Inflection

Second declension of ἡ ὑπέρεικος; τῆς ὑπερείκου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ ὑπέρεικος hē hupéreikos	τὼ ὑπερείκω tṑ hupereíkō	αἱ ὑπέρεικοι hai hupéreikoi
Genitive	τῆς ὑπερείκου tês hupereíkou	τοῖν ὑπερείκοιν toîn hupereíkoin	τῶν ὑπερείκων tôn hupereíkōn
Dative	τῇ ὑπερείκῳ têi hupereíkōi	τοῖν ὑπερείκοιν toîn hupereíkoin	ταῖς ὑπερείκοις taîs hupereíkois
Accusative	τὴν ὑπέρεικον tḕn hupéreikon	τὼ ὑπερείκω tṑ hupereíkō	τᾱ̀ς ὑπερείκους tā̀s hupereíkous
Vocative	ὑπέρεικε hupéreike	ὑπερείκω hupereíkō	ὑπέρεικοι hupéreikoi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• → Latin: hypericum
• → Translingual: Hypericum

Further reading

• “ὑπέρεικος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• ὑπέρεικος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette