ὑδρομαντεία

Ancient Greek

Etymology

From ὑδρο- (hudro-, “water”) +‎ μᾰντείᾱ (mănteíā, “divination”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /hy.dro.man.těː.aː/ → /y.ðro.manˈti.a/ → /i.ðro.manˈdi.a/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /hy.dro.man.těː.aː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)y.dro.manˈti.a/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /y.ðro.manˈti.a/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /y.ðro.manˈti.a/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /i.ðro.manˈdi.a/

Noun

ὑδρομᾰντείᾱ • (hudromănteíā) f (genitive ὑδρομᾰντείᾱς); first declension

1. hydromancy, water-divination

Inflection

First declension of ἡ ὑδρομᾰντείᾱ; τῆς ὑδρομᾰντείᾱς (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ ὑδρομᾰντείᾱ hē hudromănteíā	τὼ ὑδρομᾰντείᾱ tṑ hudromănteíā	αἱ ὑδρομᾰντεῖαι hai hudromănteîai
Genitive	τῆς ὑδρομᾰντείᾱς tês hudromănteíās	τοῖν ὑδρομᾰντείαιν toîn hudromănteíain	τῶν ὑδρομᾰντειῶν tôn hudromănteiôn
Dative	τῇ ὑδρομᾰντείᾳ têi hudromănteíāi	τοῖν ὑδρομᾰντείαιν toîn hudromănteíain	ταῖς ὑδρομᾰντείαις taîs hudromănteíais
Accusative	τὴν ὑδρομᾰντείᾱν tḕn hudromănteíān	τὼ ὑδρομᾰντείᾱ tṑ hudromănteíā	τᾱ̀ς ὑδρομᾰντείᾱς tā̀s hudromănteíās
Vocative	ὑδρομᾰντείᾱ hudromănteíā	ὑδρομᾰντείᾱ hudromănteíā	ὑδρομᾰντεῖαι hudromănteîai
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• → Latin: hydromantīa
  • → French: hydromancie
    • → English: hydromancy

Further reading

• “ὑδρομαντεία”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press