ὀψοφόρος

Ancient Greek

Etymology

From ὄψον (ópson, “delicacies”) +‎ -φόρος (-phóros).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /op.so.pʰó.ros/ → /op.soˈɸo.ros/ → /op.soˈfo.ros/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /op.so.pʰó.ros/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /op.soˈpʰo.ros/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /op.soˈɸo.ros/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /op.soˈfo.ros/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /op.soˈfo.ros/

Adjective

ὀψοφόρος • (opsophóros) m or f (neuter ὀψοφόρον); second declension

1. carrying food

Declension

Second declension of ὀψοφόρος; ὀψοφόρον (Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		ὀψοφόρος opsophóros	ὀψοφόρον opsophóron		ὀψοφόρω opsophórō	ὀψοφόρω opsophórō		ὀψοφόροι opsophóroi	ὀψοφόρᾰ opsophóra
Genitive		ὀψοφόρου opsophórou	ὀψοφόρου opsophórou		ὀψοφόροιν opsophóroin	ὀψοφόροιν opsophóroin		ὀψοφόρων opsophórōn	ὀψοφόρων opsophórōn
Dative		ὀψοφόρῳ opsophórōi	ὀψοφόρῳ opsophórōi		ὀψοφόροιν opsophóroin	ὀψοφόροιν opsophóroin		ὀψοφόροις opsophórois	ὀψοφόροις opsophórois
Accusative		ὀψοφόρον opsophóron	ὀψοφόρον opsophóron		ὀψοφόρω opsophórō	ὀψοφόρω opsophórō		ὀψοφόρους opsophórous	ὀψοφόρᾰ opsophóra
Vocative		ὀψοφόρε opsophóre	ὀψοφόρον opsophóron		ὀψοφόρω opsophórō	ὀψοφόρω opsophórō		ὀψοφόροι opsophóroi	ὀψοφόρᾰ opsophóra
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		ὀψοφόρως opsophórōs			ὀψοφορώτερος opsophorṓteros			ὀψοφορώτᾰτος opsophorṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• “ὀψοφόρος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• ὀψοφόρος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette