ὀχέω

Ancient Greek

Etymology

From ὄχος (ókhos) +‎ -έω (-éō).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /o.kʰé.ɔː/ → /oˈçe.o/ → /oˈçe.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /o.kʰé.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /oˈkʰe.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /oˈçe.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /oˈçe.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /oˈçe.o/

Verb

ὀχέω • (okhéō)

1. to carry
2. (passive voice) to ride
   • 2022 May 18, Seumas Macdonald, chapter 5, in Linguae Graecae Per Se Illustrata‎^[1]:

     οὗτοι μὲν βαδίζουσιν, ὁ δὲ κῡ́ριος ἐπὶ ἵππου ὀχεῖται.

     hoûtoi mèn badízousin, ho dè kū́rios epì híppou okheîtai.

     They, on one hand, march, but the master, on horse, rides.

Conjugation

   Present: ὀχέω, ὀχέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὀχέω	ὀχέεις	ὀχέει	ὀχέετον	ὀχέετον	ὀχέομεν	ὀχέετε	ὀχέουσῐ(ν)
	subjunctive	ὀχέω	ὀχέῃς	ὀχέῃ	ὀχέητον	ὀχέητον	ὀχέωμεν	ὀχέητε	ὀχέωσῐ(ν)
	optative	ὀχέοιμῐ	ὀχέοις	ὀχέοι	ὀχέοιτον	ὀχεοίτην	ὀχέοιμεν	ὀχέοιτε	ὀχέοιεν
	imperative		ὄχεε	ὀχεέτω	ὀχέετον	ὀχεέτων		ὀχέετε	ὀχεόντων
middle/ passive	indicative	ὀχέομαι	ὀχέῃ, ὀχέει	ὀχέεται	ὀχέεσθον	ὀχέεσθον	ὀχεόμεθᾰ	ὀχέεσθε	ὀχέονται
	subjunctive	ὀχέωμαι	ὀχέῃ	ὀχέηται	ὀχέησθον	ὀχέησθον	ὀχεώμεθᾰ	ὀχέησθε	ὀχέωνται
	optative	ὀχεοίμην	ὀχέοιο	ὀχέοιτο	ὀχέοισθον	ὀχεοίσθην	ὀχεοίμεθᾰ	ὀχέοισθε	ὀχέοιντο
	imperative		ὀχέου	ὀχεέσθω	ὀχέεσθον	ὀχεέσθων		ὀχέεσθε	ὀχεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ὀχέειν				ὀχέεσθαι
participle	m	ὀχέων				ὀχεόμενος
	f	ὀχέουσᾰ				ὀχεομένη
	n	ὀχέον				ὀχεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: ὀχῶ, ὀχοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὀχῶ	ὀχεῖς	ὀχεῖ	ὀχεῖτον	ὀχεῖτον	ὀχοῦμεν	ὀχεῖτε	ὀχοῦσῐ(ν)
	subjunctive	ὀχῶ	ὀχῇς	ὀχῇ	ὀχῆτον	ὀχῆτον	ὀχῶμεν	ὀχῆτε	ὀχῶσῐ(ν)
	optative	ὀχοίην, ὀχοῖμῐ	ὀχοίης, ὀχοῖς	ὀχοίη, ὀχοῖ	ὀχοῖτον, ὀχοίητον	ὀχοίτην, ὀχοιήτην	ὀχοῖμεν, ὀχοίημεν	ὀχοῖτε, ὀχοίητε	ὀχοῖεν, ὀχοίησᾰν
	imperative		ὄχει	ὀχείτω	ὀχεῖτον	ὀχείτων		ὀχεῖτε	ὀχούντων
middle/ passive	indicative	ὀχοῦμαι	ὀχεῖ, ὀχῇ	ὀχεῖται	ὀχεῖσθον	ὀχεῖσθον	ὀχούμεθᾰ	ὀχεῖσθε	ὀχοῦνται
	subjunctive	ὀχῶμαι	ὀχῇ	ὀχῆται	ὀχῆσθον	ὀχῆσθον	ὀχώμεθᾰ	ὀχῆσθε	ὀχῶνται
	optative	ὀχοίμην	ὀχοῖο	ὀχοῖτο	ὀχοῖσθον	ὀχοίσθην	ὀχοίμεθᾰ	ὀχοῖσθε	ὀχοῖντο
	imperative		ὀχοῦ	ὀχείσθω	ὀχεῖσθον	ὀχείσθων		ὀχεῖσθε	ὀχείσθων
		active				middle/passive
infinitive		ὀχεῖν				ὀχεῖσθαι
participle	m	ὀχῶν				ὀχούμενος
	f	ὀχοῦσᾰ				ὀχουμένη
	n	ὀχοῦν				ὀχούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐὄχεον, ἐὀχεόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐὄχεον	ἐὄχεες	ἐὄχεε(ν)	ἐὀχέετον	ἐὀχεέτην	ἐὀχέομεν	ἐὀχέετε	ἐὄχεον
middle/ passive	indicative	ἐὀχεόμην	ἐὀχέου	ἐὀχέετο	ἐὀχέεσθον	ἐὀχεέσθην	ἐὀχεόμεθᾰ	ἐὀχέεσθε	ἐὀχέοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐὄχουν, ἐὀχούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐὄχουν	ἐὄχεις	ἐὄχει	ἐὀχεῖτον	ἐὀχείτην	ἐὀχοῦμεν	ἐὀχεῖτε	ἐὄχουν
middle/ passive	indicative	ἐὀχούμην	ἐὀχοῦ	ἐὀχεῖτο	ἐὀχεῖσθον	ἐὀχείσθην	ἐὀχούμεθᾰ	ἐὀχεῖσθε	ἐὀχοῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ὀχήσω, ὀχήσομαι, ὀχηθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὀχήσω	ὀχήσεις	ὀχήσει	ὀχήσετον	ὀχήσετον	ὀχήσομεν	ὀχήσετε	ὀχήσουσῐ(ν)
	optative	ὀχήσοιμῐ	ὀχήσοις	ὀχήσοι	ὀχήσοιτον	ὀχησοίτην	ὀχήσοιμεν	ὀχήσοιτε	ὀχήσοιεν
middle	indicative	ὀχήσομαι	ὀχήσῃ, ὀχήσει	ὀχήσεται	ὀχήσεσθον	ὀχήσεσθον	ὀχησόμεθᾰ	ὀχήσεσθε	ὀχήσονται
	optative	ὀχησοίμην	ὀχήσοιο	ὀχήσοιτο	ὀχήσοισθον	ὀχησοίσθην	ὀχησοίμεθᾰ	ὀχήσοισθε	ὀχήσοιντο
passive	indicative	ὀχηθήσομαι	ὀχηθήσῃ	ὀχηθήσεται	ὀχηθήσεσθον	ὀχηθήσεσθον	ὀχηθησόμεθᾰ	ὀχηθήσεσθε	ὀχηθήσονται
	optative	ὀχηθησοίμην	ὀχηθήσοιο	ὀχηθήσοιτο	ὀχηθήσοισθον	ὀχηθησοίσθην	ὀχηθησοίμεθᾰ	ὀχηθήσοισθε	ὀχηθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ὀχήσειν			ὀχήσεσθαι		ὀχηθήσεσθαι
participle	m	ὀχήσων			ὀχησόμενος		ὀχηθησόμενος
	f	ὀχήσουσᾰ			ὀχησομένη		ὀχηθησομένη
	n	ὀχῆσον			ὀχησόμενον		ὀχηθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐὄχησᾰ, ἐὀχησᾰ́μην, ἐὀχήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐὄχησᾰ	ἐὄχησᾰς	ἐὄχησε(ν)	ἐὀχήσᾰτον	ἐὀχησᾰ́την	ἐὀχήσᾰμεν	ἐὀχήσᾰτε	ἐὄχησᾰν
	subjunctive	ὀχήσω	ὀχήσῃς	ὀχήσῃ	ὀχήσητον	ὀχήσητον	ὀχήσωμεν	ὀχήσητε	ὀχήσωσῐ(ν)
	optative	ὀχήσαιμῐ	ὀχήσειᾰς, ὀχήσαις	ὀχήσειε(ν), ὀχήσαι	ὀχήσαιτον	ὀχησαίτην	ὀχήσαιμεν	ὀχήσαιτε	ὀχήσειᾰν, ὀχήσαιεν
	imperative		ὄχησον	ὀχησᾰ́τω	ὀχήσᾰτον	ὀχησᾰ́των		ὀχήσᾰτε	ὀχησᾰ́ντων
middle	indicative	ἐὀχησᾰ́μην	ἐὀχήσω	ἐὀχήσᾰτο	ἐὀχήσᾰσθον	ἐὀχησᾰ́σθην	ἐὀχησᾰ́μεθᾰ	ἐὀχήσᾰσθε	ἐὀχήσᾰντο
	subjunctive	ὀχήσωμαι	ὀχήσῃ	ὀχήσηται	ὀχήσησθον	ὀχήσησθον	ὀχησώμεθᾰ	ὀχήσησθε	ὀχήσωνται
	optative	ὀχησαίμην	ὀχήσαιο	ὀχήσαιτο	ὀχήσαισθον	ὀχησαίσθην	ὀχησαίμεθᾰ	ὀχήσαισθε	ὀχήσαιντο
	imperative		ὄχησαι	ὀχησᾰ́σθω	ὀχήσᾰσθον	ὀχησᾰ́σθων		ὀχήσᾰσθε	ὀχησᾰ́σθων
passive	indicative	ἐὀχήθην	ἐὀχήθης	ἐὀχήθη	ἐὀχήθητον	ἐὀχηθήτην	ἐὀχήθημεν	ἐὀχήθητε	ἐὀχήθησᾰν
	subjunctive	ὀχηθῶ	ὀχηθῇς	ὀχηθῇ	ὀχηθῆτον	ὀχηθῆτον	ὀχηθῶμεν	ὀχηθῆτε	ὀχηθῶσῐ(ν)
	optative	ὀχηθείην	ὀχηθείης	ὀχηθείη	ὀχηθεῖτον, ὀχηθείητον	ὀχηθείτην, ὀχηθειήτην	ὀχηθεῖμεν, ὀχηθείημεν	ὀχηθεῖτε, ὀχηθείητε	ὀχηθεῖεν, ὀχηθείησᾰν
	imperative		ὀχήθητῐ	ὀχηθήτω	ὀχήθητον	ὀχηθήτων		ὀχήθητε	ὀχηθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ὀχῆσαι			ὀχήσᾰσθαι		ὀχηθῆναι
participle	m	ὀχήσᾱς			ὀχησᾰ́μενος		ὀχηθείς
	f	ὀχήσᾱσᾰ			ὀχησᾰμένη		ὀχηθεῖσᾰ
	n	ὀχῆσᾰν			ὀχησᾰ́μενον		ὀχηθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ἐὄχηκᾰ, ἐὄχημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐὄχηκᾰ	ἐὄχηκᾰς	ἐὄχηκε(ν)	ἐὀχήκᾰτον	ἐὀχήκᾰτον	ἐὀχήκᾰμεν	ἐὀχήκᾰτε	ἐὀχήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἐὀχήκω	ἐὀχήκῃς	ἐὀχήκῃ	ἐὀχήκητον	ἐὀχήκητον	ἐὀχήκωμεν	ἐὀχήκητε	ἐὀχήκωσῐ(ν)
	optative	ἐὀχήκοιμῐ, ἐὀχηκοίην	ἐὀχήκοις, ἐὀχηκοίης	ἐὀχήκοι, ἐὀχηκοίη	ἐὀχήκοιτον	ἐὀχηκοίτην	ἐὀχήκοιμεν	ἐὀχήκοιτε	ἐὀχήκοιεν
	imperative		ἐὄχηκε	ἐὀχηκέτω	ἐὀχήκετον	ἐὀχηκέτων		ἐὀχήκετε	ἐὀχηκόντων
middle/ passive	indicative	ἐὄχημαι	ἐὄχησαι	ἐὄχηται	ἐὄχησθον	ἐὄχησθον	ἐὀχήμεθᾰ	ἐὄχησθε	ἐὄχηνται
	subjunctive	ἐὀχημένος ὦ	ἐὀχημένος ᾖς	ἐὀχημένος ᾖ	ἐὀχημένω ἦτον	ἐὀχημένω ἦτον	ἐὀχημένοι ὦμεν	ἐὀχημένοι ἦτε	ἐὀχημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἐὀχημένος εἴην	ἐὀχημένος εἴης	ἐὀχημένος εἴη	ἐὀχημένω εἴητον/εἶτον	ἐὀχημένω εἰήτην/εἴτην	ἐὀχημένοι εἴημεν/εἶμεν	ἐὀχημένοι εἴητε/εἶτε	ἐὀχημένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἐὄχησο	ἐὀχήσθω	ἐὄχησθον	ἐὀχήσθων		ἐὄχησθε	ἐὀχήσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐὀχηκέναι				ἐὀχῆσθαι
participle	m	ἐὀχηκώς				ἐὀχημένος
	f	ἐὀχηκυῖᾰ				ἐὀχημένη
	n	ἐὀχηκός				ἐὀχημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἐὀχήκειν, ἐὀχήμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐὀχήκειν, ἐὀχήκη	ἐὀχήκεις, ἐὀχήκης	ἐὀχήκει(ν)	ἐὀχήκετον	ἐὀχηκέτην	ἐὀχήκεμεν	ἐὀχήκετε	ἐὀχήκεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐὀχήμην	ἐὄχησο	ἐὄχητο	ἐὄχησθον	ἐὀχήσθην	ἐὀχήμεθᾰ	ἐὄχησθε	ἐὄχηντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• Ancient Greek: ὀχετός (okhetós)