ὀρθοδίκαιος

Ancient Greek

Alternative forms

• ὀρθοδίκᾱς (orthodíkās) — Doric
• ὀρθόδικος (orthódikos)

Etymology

From ὀρθός (orthós) +‎ δίκαιος (díkaios).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /or.tʰo.dí.kai̯.os/ → /or.θoˈði.cɛ.os/ → /or.θoˈði.ce.os/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /or.tʰo.dí.kai̯.os/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /or.tʰoˈdi.kɛ.os/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /or.θoˈði.cɛ.os/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /or.θoˈði.ce.os/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /or.θoˈði.ce.os/

Adjective

ὀρθοδίκαιος • (orthodíkaios) m or f (neuter ὀρθοδίκαιον); second declension

1. straight and just

Declension

Second declension of ὀρθοδῐ́καιος; ὀρθοδῐ́καιον (Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		ὀρθοδῐ́καιος orthodíkaios	ὀρθοδῐ́καιον orthodíkaion		ὀρθοδῐκαίω orthodikaíō	ὀρθοδῐκαίω orthodikaíō		ὀρθοδῐ́καιοι orthodíkaioi	ὀρθοδῐ́καιᾰ orthodíkaia
Genitive		ὀρθοδῐκαίου orthodikaíou	ὀρθοδῐκαίου orthodikaíou		ὀρθοδῐκαίοιν orthodikaíoin	ὀρθοδῐκαίοιν orthodikaíoin		ὀρθοδῐκαίων orthodikaíōn	ὀρθοδῐκαίων orthodikaíōn
Dative		ὀρθοδῐκαίῳ orthodikaíōi	ὀρθοδῐκαίῳ orthodikaíōi		ὀρθοδῐκαίοιν orthodikaíoin	ὀρθοδῐκαίοιν orthodikaíoin		ὀρθοδῐκαίοις orthodikaíois	ὀρθοδῐκαίοις orthodikaíois
Accusative		ὀρθοδῐ́καιον orthodíkaion	ὀρθοδῐ́καιον orthodíkaion		ὀρθοδῐκαίω orthodikaíō	ὀρθοδῐκαίω orthodikaíō		ὀρθοδῐκαίους orthodikaíous	ὀρθοδῐ́καιᾰ orthodíkaia
Vocative		ὀρθοδῐ́καιε orthodíkaie	ὀρθοδῐ́καιον orthodíkaion		ὀρθοδῐκαίω orthodikaíō	ὀρθοδῐκαίω orthodikaíō		ὀρθοδῐ́καιοι orthodíkaioi	ὀρθοδῐ́καιᾰ orthodíkaia
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		ὀρθοδῐκαίως orthodikaíōs			ὀρθοδῐκαιότερος orthodikaióteros			ὀρθοδῐκαιότᾰτος orthodikaiótatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• ὀρθοδίκαιος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• “ὀρθοδίκαιος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “ὀρθοδίκαιος”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter