ὀρεκτικός

Ancient Greek

Etymology

From ὀρεκτός (orektós, “stretched out; desired”) +‎ -ῐκός (-ĭkós).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /o.rek.ti.kós/ → /o.rek.tiˈkos/ → /o.rek.tiˈkos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /o.rek.ti.kós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /o.rek.tiˈkos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /o.rek.tiˈkos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /o.rek.tiˈkos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /o.rek.tiˈkos/

Adjective

ὀρεκτῐκός • (orektĭkós) m (feminine ὀρεκτῐκή, neuter ὀρεκτῐκόν); first/second declension

1. pertaining to desire
   • 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, On the Soul 3.10
2. causing appetite
   • 40 CE – 90 CE, Dioscorides, Materia medica 5.6

Declension

First and second declension of ὀρεκτῐκός; ὀρεκτῐκή; ὀρεκτῐκόν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		ὀρεκτῐκός orektĭkós	ὀρεκτῐκή orektĭkḗ	ὀρεκτῐκόν orektĭkón		ὀρεκτῐκώ orektĭkṓ	ὀρεκτῐκᾱ́ orektĭkā́	ὀρεκτῐκώ orektĭkṓ		ὀρεκτῐκοί orektĭkoí	ὀρεκτῐκαί orektĭkaí	ὀρεκτῐκᾰ́ orektĭkắ
Genitive		ὀρεκτῐκοῦ orektĭkoû	ὀρεκτῐκῆς orektĭkês	ὀρεκτῐκοῦ orektĭkoû		ὀρεκτῐκοῖν orektĭkoîn	ὀρεκτῐκαῖν orektĭkaîn	ὀρεκτῐκοῖν orektĭkoîn		ὀρεκτῐκῶν orektĭkôn	ὀρεκτῐκῶν orektĭkôn	ὀρεκτῐκῶν orektĭkôn
Dative		ὀρεκτῐκῷ orektĭkôi	ὀρεκτῐκῇ orektĭkêi	ὀρεκτῐκῷ orektĭkôi		ὀρεκτῐκοῖν orektĭkoîn	ὀρεκτῐκαῖν orektĭkaîn	ὀρεκτῐκοῖν orektĭkoîn		ὀρεκτῐκοῖς orektĭkoîs	ὀρεκτῐκαῖς orektĭkaîs	ὀρεκτῐκοῖς orektĭkoîs
Accusative		ὀρεκτῐκόν orektĭkón	ὀρεκτῐκήν orektĭkḗn	ὀρεκτῐκόν orektĭkón		ὀρεκτῐκώ orektĭkṓ	ὀρεκτῐκᾱ́ orektĭkā́	ὀρεκτῐκώ orektĭkṓ		ὀρεκτῐκούς orektĭkoús	ὀρεκτῐκᾱ́ς orektĭkā́s	ὀρεκτῐκᾰ́ orektĭkắ
Vocative		ὀρεκτῐκέ orektĭké	ὀρεκτῐκή orektĭkḗ	ὀρεκτῐκόν orektĭkón		ὀρεκτῐκώ orektĭkṓ	ὀρεκτῐκᾱ́ orektĭkā́	ὀρεκτῐκώ orektĭkṓ		ὀρεκτῐκοί orektĭkoí	ὀρεκτῐκαί orektĭkaí	ὀρεκτῐκᾰ́ orektĭkắ
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		ὀρεκτῐκῶς orektĭkôs				ὀρεκτῐκώτερος orektĭkṓteros				ὀρεκτῐκώτᾰτος orektĭkṓtătos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

References

• “ὀρεκτικός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• ὀρεκτικός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette