ὀρειχάλκου

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /o.reː.kʰál.kuː/ → /o.riˈxal.ku/ → /o.riˈxal.ku/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /o.reː.kʰál.kuː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /o.riˈkʰal.ku/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /o.riˈxal.ku/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /o.riˈxal.ku/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /o.riˈxal.ku/

Noun

ὀρειχᾰ́λκου • (oreikhálkou)

1. genitive singular of ὀρείχᾰλκος (oreíkhalkos)