ὀρειχάλκοιν

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /o.reː.kʰál.koi̯n/ → /o.riˈxal.cyn/ → /o.riˈxal.cin/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /o.reː.kʰál.koi̯n/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /o.riˈkʰal.kyn/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /o.riˈxal.cyn/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /o.riˈxal.cyn/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /o.riˈxal.cin/

Noun

ὀρειχᾰ́λκοιν • (oreikhắlkoin)

1. genitive/dative dual of ὀρείχᾰλκος (oreíkhălkos)