ὀρειχάλκινος

Ancient Greek

Etymology

From ὀρείχαλκος (oreíkhalkos, “orichalcum”) +‎ -ινος (-inos).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /o.reː.kʰál.ki.nos/ → /o.riˈxal.ci.nos/ → /o.riˈxal.ci.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /o.reː.kʰál.ki.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /o.riˈkʰal.ki.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /o.riˈxal.ci.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /o.riˈxal.ci.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /o.riˈxal.ci.nos/

Adjective

ὀρειχάλκῐνος • (oreikhálkĭnos) m (feminine ὀρειχᾰλκίνη, neuter ὀρειχάλκῐνον); first/second declension

1. made of orichalcum

Inflection

First and second declension of ὀρειχάλκῐνος; ὀρειχαλκῐ́νη; ὀρειχάλκῐνον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		ὀρειχάλκῐνος oreikhálkĭnos	ὀρειχαλκῐ́νη oreikhalkĭ́nē	ὀρειχάλκῐνον oreikhálkĭnon		ὀρειχαλκῐ́νω oreikhalkĭ́nō	ὀρειχαλκῐ́νᾱ oreikhalkĭ́nā	ὀρειχαλκῐ́νω oreikhalkĭ́nō		ὀρειχάλκῐνοι oreikhálkĭnoi	ὀρειχάλκῐναι oreikhálkĭnai	ὀρειχάλκῐνᾰ oreikhálkĭnă
Genitive		ὀρειχαλκῐ́νου oreikhalkĭ́nou	ὀρειχαλκῐ́νης oreikhalkĭ́nēs	ὀρειχαλκῐ́νου oreikhalkĭ́nou		ὀρειχαλκῐ́νοιν oreikhalkĭ́noin	ὀρειχαλκῐ́ναιν oreikhalkĭ́nain	ὀρειχαλκῐ́νοιν oreikhalkĭ́noin		ὀρειχαλκῐ́νων oreikhalkĭ́nōn	ὀρειχαλκῐ́νων oreikhalkĭ́nōn	ὀρειχαλκῐ́νων oreikhalkĭ́nōn
Dative		ὀρειχαλκῐ́νῳ oreikhalkĭ́nōi	ὀρειχαλκῐ́νῃ oreikhalkĭ́nēi	ὀρειχαλκῐ́νῳ oreikhalkĭ́nōi		ὀρειχαλκῐ́νοιν oreikhalkĭ́noin	ὀρειχαλκῐ́ναιν oreikhalkĭ́nain	ὀρειχαλκῐ́νοιν oreikhalkĭ́noin		ὀρειχαλκῐ́νοις oreikhalkĭ́nois	ὀρειχαλκῐ́ναις oreikhalkĭ́nais	ὀρειχαλκῐ́νοις oreikhalkĭ́nois
Accusative		ὀρειχάλκῐνον oreikhálkĭnon	ὀρειχαλκῐ́νην oreikhalkĭ́nēn	ὀρειχάλκῐνον oreikhálkĭnon		ὀρειχαλκῐ́νω oreikhalkĭ́nō	ὀρειχαλκῐ́νᾱ oreikhalkĭ́nā	ὀρειχαλκῐ́νω oreikhalkĭ́nō		ὀρειχαλκῐ́νους oreikhalkĭ́nous	ὀρειχαλκῐ́νᾱς oreikhalkĭ́nās	ὀρειχάλκῐνᾰ oreikhálkĭnă
Vocative		ὀρειχάλκῐνε oreikhálkĭne	ὀρειχαλκῐ́νη oreikhalkĭ́nē	ὀρειχάλκῐνον oreikhálkĭnon		ὀρειχαλκῐ́νω oreikhalkĭ́nō	ὀρειχαλκῐ́νᾱ oreikhalkĭ́nā	ὀρειχαλκῐ́νω oreikhalkĭ́nō		ὀρειχάλκῐνοι oreikhálkĭnoi	ὀρειχάλκῐναι oreikhálkĭnai	ὀρειχάλκῐνᾰ oreikhálkĭnă
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		ὀρειχαλκῐ́νως oreikhalkĭ́nōs				ὀρειχαλκῐνώτερος oreikhalkĭnṓteros				ὀρειχαλκῐνώτᾰτος oreikhalkĭnṓtătos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• “ὀρειχάλκινος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• ὀρειχάλκινος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette