ὀρείχαλκον

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /o.rěː.kʰal.kon/ → /oˈri.xal.kon/ → /oˈri.xal.kon/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /o.rěː.kʰal.kon/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /oˈri.kʰal.kon/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /oˈri.xal.kon/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /oˈri.xal.kon/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /oˈri.xal.kon/

Noun

ὀρείχᾰλκον • (oreíkhălkon)

1. accusative singular of ὀρείχᾰλκος (oreíkhălkos)