ὀρείχαλκε

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /o.rěː.kʰal.ke/ → /oˈri.xal.ce/ → /oˈri.xal.ce/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /o.rěː.kʰal.ke/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /oˈri.kʰal.ke/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /oˈri.xal.ce/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /oˈri.xal.ce/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /oˈri.xal.ce/

Noun

ὀρείχᾰλκε • (oreíkhălke)

1. vocative singular of ὀρείχᾰλκος (oreíkhălkos)