ὀποπάναξ

Ancient Greek

Etymology

From ὀπός (opós, “juice”) + πάναξ (pánax, “name of various healing plants”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /o.po.pá.naks/ → /o.poˈpa.naks/ → /o.poˈpa.naks/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /o.po.pá.naks/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /o.poˈpa.naks/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /o.poˈpa.naks/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /o.poˈpa.naks/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /o.poˈpa.naks/

Noun

ὀποπάναξ • (opopánax) m (genitive ὀποπάνᾰκος); third declension

1. gum of opopanax

Inflection

Third declension of ὁ ὀποπᾰ́νᾰξ; τοῦ ὀποπᾰ́νᾰκος (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ ὀποπᾰ́νᾰξ ho opopánax	τὼ ὀποπᾰ́νᾰκε tṑ opopánake	οἱ ὀποπᾰ́νᾰκες hoi opopánakes
Genitive	τοῦ ὀποπᾰ́νᾰκος toû opopánakos	τοῖν ὀποπᾰνᾰ́κοιν toîn opopanákoin	τῶν ὀποπᾰνᾰ́κων tôn opopanákōn
Dative	τῷ ὀποπᾰ́νᾰκῐ tôi opopánaki	τοῖν ὀποπᾰνᾰ́κοιν toîn opopanákoin	τοῖς ὀποπᾰ́νᾰξῐ / ὀποπᾰ́νᾰξῐν toîs opopánaxi(n)
Accusative	τὸν ὀποπᾰ́νᾰκᾰ tòn opopánaka	τὼ ὀποπᾰ́νᾰκε tṑ opopánake	τοὺς ὀποπᾰ́νᾰκᾰς toùs opopánakas
Vocative	ὀποπᾰ́νᾰξ opopánax	ὀποπᾰ́νᾰκε opopánake	ὀποπᾰ́νᾰκες opopánakes
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• Latin: opopanax
• → English: opopanax
• →? Middle Armenian: ուպան (upan)
• → Translingual: Opopanax

References

• “ὀποπάναξ”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• ὀποπάναξ in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette