ὀλέθρου

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /o.lé.tʰruː/ → /oˈle.θru/ → /oˈle.θru/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /o.lé.tʰruː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /oˈle.tʰru/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /oˈle.θru/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /oˈle.θru/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /oˈle.θru/

Noun

ὀλέθρου • (oléthrou)

1. genitive singular of ὄλεθρος (ólethros)