ὀδυρόμενον

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /o.dyː.ró.me.non/ → /o.ðyˈro.me.non/ → /o.ðiˈro.me.non/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /o.dyː.ró.me.non/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /o.dyˈro.me.non/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /o.ðyˈro.me.non/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /o.ðyˈro.me.non/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /o.ðiˈro.me.non/

Participle

ὀδῡρόμενον • (odūrómenon)

1. neuter nominative/vocative singular of ὀδυρόμενος (odurómenos)