ἴκελε

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /í.ke.le/ → /ˈi.ce.le/ → /ˈi.ce.le/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /í.ke.le/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈi.ke.le/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈi.ce.le/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈi.ce.le/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈi.ce.le/

Adjective

ἴκελε • (íkele)

1. masculine vocative singular of ἴκελος (íkelos)