ἱστάς

See also: -ίστας

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /his.tǎːs/ → /isˈtas/ → /isˈtas/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /his.tǎːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)isˈtas/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /isˈtas/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /isˈtas/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /isˈtas/

Verb

ῐ̔στᾱ́ς • (histā́s)

1. present active participle of ἵστημι (hístēmi)

Inflection

First and third declension of ῐ̔στᾱ́ς; ῐ̔στᾶσᾰ; ῐ̔στᾰ́ν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		ῐ̔στᾱ́ς histā́s	ῐ̔στᾶσᾰ histâsa	ῐ̔στᾰ́ν histán		ῐ̔στᾰ́ντε histánte	ῐ̔στᾱ́σᾱ histā́sā	ῐ̔στᾰ́ντε histánte		ῐ̔στᾰ́ντες histántes	ῐ̔στᾶσαι histâsai	ῐ̔στᾰ́ντᾰ histánta
Genitive		ῐ̔στᾰ́ντος histántos	ῐ̔στᾱ́σης histā́sēs	ῐ̔στᾰ́ντος histántos		ῐ̔στᾰ́ντοιν histántoin	ῐ̔στᾱ́σαιν histā́sain	ῐ̔στᾰ́ντοιν histántoin		ῐ̔στᾰ́ντων histántōn	ῐ̔στᾱσῶν histāsôn	ῐ̔στᾰ́ντων histántōn
Dative		ῐ̔στᾰ́ντῐ histánti	ῐ̔στᾱ́σῃ histā́sēi	ῐ̔στᾰ́ντῐ histánti		ῐ̔στᾰ́ντοιν histántoin	ῐ̔στᾱ́σαιν histā́sain	ῐ̔στᾰ́ντοιν histántoin		ῐ̔στᾶσῐ / ῐ̔στᾶσῐν histâsi(n)	ῐ̔στᾱ́σαις histā́sais	ῐ̔στᾶσῐ / ῐ̔στᾶσῐν histâsi(n)
Accusative		ῐ̔στᾰ́ντᾰ histánta	ῐ̔στᾶσᾰν histâsan	ῐ̔στᾰ́ν histán		ῐ̔στᾰ́ντε histánte	ῐ̔στᾱ́σᾱ histā́sā	ῐ̔στᾰ́ντε histánte		ῐ̔στᾰ́ντᾰς histántas	ῐ̔στᾱ́σᾱς histā́sās	ῐ̔στᾰ́ντᾰ histánta
Vocative		ῐ̔στᾱ́ς histā́s	ῐ̔στᾶσᾰ histâsa	ῐ̔στᾰ́ν histán		ῐ̔στᾰ́ντε histánte	ῐ̔στᾱ́σᾱ histā́sā	ῐ̔στᾰ́ντε histánte		ῐ̔στᾰ́ντες histántes	ῐ̔στᾶσαι histâsai	ῐ̔στᾰ́ντᾰ histánta
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		ῐ̔στᾰ́ντως histántōs				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.