ἱππόφλομος

Ancient Greek

Etymology

From ἵππος (híppos, “horse”) +‎ φλόμος (phlómos, “mullein”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /hip.pó.pʰlo.mos/ → /ipˈpo.ɸlo.mos/ → /iˈpo.flo.mos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /hip.pó.pʰlo.mos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)ipˈpo.pʰlo.mos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ipˈpo.ɸlo.mos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ipˈpo.flo.mos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /iˈpo.flo.mos/

Noun

ἱππόφλομος • (hippóphlomos) m (genitive ἱπποφλόμου); second declension

1. belladonna (Atropa belladonna)

Inflection

Second declension of ὁ ἱππόφλομος; τοῦ ἱπποφλόμου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ ἱππόφλομος ho hippóphlomos	τὼ ἱπποφλόμω tṑ hippophlómō	οἱ ἱππόφλομοι hoi hippóphlomoi
Genitive	τοῦ ἱπποφλόμου toû hippophlómou	τοῖν ἱπποφλόμοιν toîn hippophlómoin	τῶν ἱπποφλόμων tôn hippophlómōn
Dative	τῷ ἱπποφλόμῳ tôi hippophlómōi	τοῖν ἱπποφλόμοιν toîn hippophlómoin	τοῖς ἱπποφλόμοις toîs hippophlómois
Accusative	τὸν ἱππόφλομον tòn hippóphlomon	τὼ ἱπποφλόμω tṑ hippophlómō	τοὺς ἱπποφλόμους toùs hippophlómous
Vocative	ἱππόφλομε hippóphlome	ἱπποφλόμω hippophlómō	ἱππόφλομοι hippóphlomoi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• “ἱππόφλομος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• ἱππόφλομος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette