ἱππόκρημνος

Ancient Greek

Etymology

From ἵππος (híppos, “horse”) +‎ κρημνός (krēmnós, “crag, precipice”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /hip.pó.krɛːm.nos/ → /ipˈpo.krim.nos/ → /iˈpo.krim.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /hip.pó.krɛːm.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)ipˈpo.kre̝m.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ipˈpo.krim.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ipˈpo.krim.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /iˈpo.krim.nos/

Mark the vowel length of the ambiguous vowel ἱ by adding a macron after it if it is long, or a breve if it is short. By default, Module:grc-pronunciation assumes it is short if unmarked.
[This message shows only in preview mode.]

Adjective

ἱππόκρημνος • (hippókrēmnos) m or f (neuter ἱππόκρημνον); second declension

1. tremendously steep

Declension

Second declension of ἱππόκρημνος; ἱππόκρημνον (Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		ἱππόκρημνος hippókrēmnos	ἱππόκρημνον hippókrēmnon		ἱπποκρήμνω hippokrḗmnō	ἱπποκρήμνω hippokrḗmnō		ἱππόκρημνοι hippókrēmnoi	ἱππόκρημνᾰ hippókrēmnă
Genitive		ἱπποκρήμνου hippokrḗmnou	ἱπποκρήμνου hippokrḗmnou		ἱπποκρήμνοιν hippokrḗmnoin	ἱπποκρήμνοιν hippokrḗmnoin		ἱπποκρήμνων hippokrḗmnōn	ἱπποκρήμνων hippokrḗmnōn
Dative		ἱπποκρήμνῳ hippokrḗmnōi	ἱπποκρήμνῳ hippokrḗmnōi		ἱπποκρήμνοιν hippokrḗmnoin	ἱπποκρήμνοιν hippokrḗmnoin		ἱπποκρήμνοις hippokrḗmnois	ἱπποκρήμνοις hippokrḗmnois
Accusative		ἱππόκρημνον hippókrēmnon	ἱππόκρημνον hippókrēmnon		ἱπποκρήμνω hippokrḗmnō	ἱπποκρήμνω hippokrḗmnō		ἱπποκρήμνους hippokrḗmnous	ἱππόκρημνᾰ hippókrēmnă
Vocative		ἱππόκρημνε hippókrēmne	ἱππόκρημνον hippókrēmnon		ἱπποκρήμνω hippokrḗmnō	ἱπποκρήμνω hippokrḗmnō		ἱππόκρημνοι hippókrēmnoi	ἱππόκρημνᾰ hippókrēmnă
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		ἱπποκρήμνως hippokrḗmnōs			ἱπποκρημνότερος hippokrēmnóteros			ἱπποκρημνότᾰτος hippokrēmnótătos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• “ἱππόκρημνος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “ἱππόκρημνος”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• ἱππόκρημνος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette