ἱππόκαμπος

Ancient Greek

Etymology

From ῐ̔́ππος (híppos, “horse”) +‎ κάμπος (kámpos, “sea-monster”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /hip.pó.kam.pos/ → /ipˈpo.kam.pos/ → /iˈpo.kam.bos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /hip.pó.kam.pos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)ipˈpo.kam.pos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ipˈpo.kam.pos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ipˈpo.kam.pos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /iˈpo.kam.bos/

Noun

ῐ̔ππόκᾰμπος • (hippókampos) m (genitive ῐ̔πποκᾰ́μπου); second declension

1. monster with the body of a horse and the tail of a fish, hippocampus
2. sea horse (fish of the genus Hippocampus)

Inflection

Second declension of ὁ ῐ̔ππόκᾰμπος; τοῦ ῐ̔πποκᾰ́μπου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ ῐ̔ππόκᾰμπος ho hippókampos	τὼ ῐ̔πποκᾰ́μπω tṑ hippokámpō	οἱ ῐ̔ππόκᾰμποι hoi hippókampoi
Genitive	τοῦ ῐ̔πποκᾰ́μπου toû hippokámpou	τοῖν ῐ̔πποκᾰ́μποιν toîn hippokámpoin	τῶν ῐ̔πποκᾰ́μπων tôn hippokámpōn
Dative	τῷ ῐ̔πποκᾰ́μπῳ tôi hippokámpōi	τοῖν ῐ̔πποκᾰ́μποιν toîn hippokámpoin	τοῖς ῐ̔πποκᾰ́μποις toîs hippokámpois
Accusative	τὸν ῐ̔ππόκᾰμπον tòn hippókampon	τὼ ῐ̔πποκᾰ́μπω tṑ hippokámpō	τοὺς ῐ̔πποκᾰ́μπους toùs hippokámpous
Vocative	ῐ̔ππόκᾰμπε hippókampe	ῐ̔πποκᾰ́μπω hippokámpō	ῐ̔ππόκᾰμποι hippókampoi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• Greek: ιππόκαμπος (ippókampos)
• → Latin: hippocampus
  • → Catalan: hipocamp
  • → English: hippocampus
  • → French: hippocampe
  • → German: Hippokamp
  • → Italian: ippocampo
  • → Portuguese: hipocampo
  • → Romanian: hipocamp
  • → Spanish: hipocampo
• → Translingual: Hippocampus

References

• “ἱππόκαμπος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• ἱππόκαμπος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette