ἱππόβοτος

Ancient Greek

Etymology

From ἵππος (híppos, “horse”) + the root of βόσκω (bóskō, “to feed, nourish”).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /hip.pó.bo.tos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)ipˈpo.bo.tos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ipˈpo.βo.tos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ipˈpo.vo.tos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /iˈpo.vo.tos/

Adjective

ἱππόβοτος • (hippóbotos) m or f (neuter ἱππόβοτον); second declension

(Epic) grazed by horses (of pastures)

Declension

Second declension of ἱππόβοτος; ἱππόβοτον (Epic)

Number	Singular		Dual		Plural
Case/Gender	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter
Nominative	ἱππόβοτος hippóbotos	ἱππόβοτον hippóboton	ἱπποβότω hippobótō	ἱπποβότω hippobótō	ἱππόβοτοι hippóbotoi	ἱππόβοτᾰ hippóbotă
Genitive	ἱπποβότου / ἱπποβοτοῖο / ἱπποβότοιο / ἱπποβοτόο / ἱπποβότοο hippobótou / hippobotoîo / hippobótoio / hippobotóo / hippobótoo	ἱπποβότου / ἱπποβοτοῖο / ἱπποβότοιο / ἱπποβοτόο / ἱπποβότοο hippobótou / hippobotoîo / hippobótoio / hippobotóo / hippobótoo	ἱπποβότοιῐν hippobótoiĭn	ἱπποβότοιῐν hippobótoiĭn	ἱπποβότων hippobótōn	ἱπποβότων hippobótōn
Dative	ἱπποβότῳ hippobótōi	ἱπποβότῳ hippobótōi	ἱπποβότοιῐν hippobótoiĭn	ἱπποβότοιῐν hippobótoiĭn	ἱπποβότοισῐ / ἱπποβότοισῐν / ἱπποβότοις hippobótoisĭ(n) / hippobótois	ἱπποβότοισῐ / ἱπποβότοισῐν / ἱπποβότοις hippobótoisĭ(n) / hippobótois
Accusative	ἱππόβοτον hippóboton	ἱππόβοτον hippóboton	ἱπποβότω hippobótō	ἱπποβότω hippobótō	ἱπποβότους hippobótous	ἱππόβοτᾰ hippóbotă
Vocative	ἱππόβοτε hippóbote	ἱππόβοτον hippóboton	ἱπποβότω hippobótō	ἱπποβότω hippobótō	ἱππόβοτοι hippóbotoi	ἱππόβοτᾰ hippóbotă
Derived forms	Adverb		Comparative		Superlative
Derived forms	ἱπποβότως hippobótōs		ἱπποβοτώτερος hippobotṓteros		ἱπποβοτώτᾰτος hippobotṓtătos
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms may be based on conjecture. Use with caution.

Ancient Greek

Etymology

Pronunciation

Adjective

Declension

Further reading