ἱπποτοξότης

Ancient Greek

FWOTD – 7 December 2013

Etymology

From ῐ̔́ππος (hĭ́ppos, “horse”) +‎ τοξότης (toxótēs, “archer”), from τόξον (tóxon, “bow”) +‎ -της (-tēs, masculine agentive suffix).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /hip.po.tok.só.tɛːs/ → /ip.po.tokˈso.tis/ → /i.po.tokˈso.tis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /hip.po.tok.só.tɛːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)ip.po.tokˈso.te̝s/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ip.po.tokˈso.tis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ip.po.tokˈso.tis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /i.po.tokˈso.tis/

Noun

ῐ̔πποτοξότης • (hĭppotoxótēs) m (genitive ῐ̔πποτοξότου); first declension

1. a mounted archer

Inflection

First declension of ὁ ῐ̔πποτοξότης; τοῦ ῐ̔πποτοξότου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ ῐ̔πποτοξότης ho hĭppotoxótēs	τὼ ῐ̔πποτοξότᾱ tṑ hĭppotoxótā	οἱ ῐ̔πποτοξόται hoi hĭppotoxótai
Genitive	τοῦ ῐ̔πποτοξότου toû hĭppotoxótou	τοῖν ῐ̔πποτοξόταιν toîn hĭppotoxótain	τῶν ῐ̔πποτοξοτῶν tôn hĭppotoxotôn
Dative	τῷ ῐ̔πποτοξότῃ tôi hĭppotoxótēi	τοῖν ῐ̔πποτοξόταιν toîn hĭppotoxótain	τοῖς ῐ̔πποτοξόταις toîs hĭppotoxótais
Accusative	τὸν ῐ̔πποτοξότην tòn hĭppotoxótēn	τὼ ῐ̔πποτοξότᾱ tṑ hĭppotoxótā	τοὺς ῐ̔πποτοξότᾱς toùs hĭppotoxótās
Vocative	ῐ̔πποτοξότᾰ hĭppotoxótă	ῐ̔πποτοξότᾱ hĭppotoxótā	ῐ̔πποτοξόται hĭppotoxótai
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• → Latin: hippotoxotae

Further reading

• “ἱπποτοξότης”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “ἱπποτοξότης”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• ἱπποτοξότης in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • archer idem, page 38.
  • bowman idem, page 92.
  • mounted idem, page 543.