ἱπποκέλευθος

Ancient Greek

Etymology

From ἵππος (híppos) +‎ κέλευθος (kéleuthos).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /hip.po.ké.leu̯.tʰos/ → /ip.poˈce.leɸ.θos/ → /i.poˈce.lef.θos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /hip.po.ké.leu̯.tʰos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)ip.poˈke.lew.tʰos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ip.poˈce.leɸ.θos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ip.poˈce.lef.θos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /i.poˈce.lef.θos/

Mark the vowel length of the ambiguous vowel ἱ by adding a macron after it if it is long, or a breve if it is short. By default, Module:grc-pronunciation assumes it is short if unmarked.
[This message shows only in preview mode.]

Adjective

ἱπποκέλευθος • (hippokéleuthos) m or f (neuter ἱπποκέλευθον); second declension

1. driver of horses, travelling by means of horses

Declension

Second declension of ἱπποκέλευθος; ἱπποκέλευθον (Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		ἱπποκέλευθος hippokéleuthos	ἱπποκέλευθον hippokéleuthon		ἱπποκελεύθω hippokeleúthō	ἱπποκελεύθω hippokeleúthō		ἱπποκέλευθοι hippokéleuthoi	ἱπποκέλευθᾰ hippokéleuthă
Genitive		ἱπποκελεύθου hippokeleúthou	ἱπποκελεύθου hippokeleúthou		ἱπποκελεύθοιν hippokeleúthoin	ἱπποκελεύθοιν hippokeleúthoin		ἱπποκελεύθων hippokeleúthōn	ἱπποκελεύθων hippokeleúthōn
Dative		ἱπποκελεύθῳ hippokeleúthōi	ἱπποκελεύθῳ hippokeleúthōi		ἱπποκελεύθοιν hippokeleúthoin	ἱπποκελεύθοιν hippokeleúthoin		ἱπποκελεύθοις hippokeleúthois	ἱπποκελεύθοις hippokeleúthois
Accusative		ἱπποκέλευθον hippokéleuthon	ἱπποκέλευθον hippokéleuthon		ἱπποκελεύθω hippokeleúthō	ἱπποκελεύθω hippokeleúthō		ἱπποκελεύθους hippokeleúthous	ἱπποκέλευθᾰ hippokéleuthă
Vocative		ἱπποκέλευθε hippokéleuthe	ἱπποκέλευθον hippokéleuthon		ἱπποκελεύθω hippokeleúthō	ἱπποκελεύθω hippokeleúthō		ἱπποκέλευθοι hippokéleuthoi	ἱπποκέλευθᾰ hippokéleuthă
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		ἱπποκελεύθως hippokeleúthōs			ἱπποκελευθότερος hippokeleuthóteros			ἱπποκελευθότᾰτος hippokeleuthótătos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• “ἱπποκέλευθος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “ἱπποκέλευθος”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• “ἱπποκέλευθος”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• ἱπποκέλευθος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ἱπποκέλευθος in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963