ἱκετείαν

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /hi.ke.těː.aːn/ → /i.ceˈti.an/ → /i.ceˈti.an/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /hi.ke.těː.aːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)i.keˈti.an/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /i.ceˈti.an/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /i.ceˈti.an/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /i.ceˈti.an/

Noun

ἱκετείᾱν • (hiketeíān)

1. accusative singular of ἱκετείᾱ (hiketeíā)