ἱκέτις

Ancient Greek

Etymology

ῐ̔κνέομαι (hiknéomai, “to come”) +‎ -τις (-tis, noun action, result, or process suffix): literally, “comer”.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /hi.ké.tis/ → /iˈce.tis/ → /iˈce.tis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /hi.ké.tis/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)iˈke.tis/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /iˈce.tis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /iˈce.tis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /iˈce.tis/

Noun

ἱκέτῐς • (hikétis) f (genitive ἱκέτῐδος); third declension

1. female equivalent of ἱκέτης (hikétēs)

Declension

Third declension of ἡ ἱ̆κέτῐς; τῆς ῐ̔κέτῐδος (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ ἱ̆κέτῐς hē hikétis	τὼ ῐ̔κέτῐδε tṑ hikétide	αἱ ῐ̔κέτῐδες hai hikétides
Genitive	τῆς ῐ̔κέτῐδος tês hikétidos	τοῖν ῐ̔κετῐ́δοιν toîn hiketídoin	τῶν ῐ̔κετῐ́δων tôn hiketídōn
Dative	τῇ ῐ̔κέτῐδῐ têi hikétidi	τοῖν ῐ̔κετῐ́δοιν toîn hiketídoin	ταῖς ῐ̔κέτῐσῐ / ῐ̔κέτῐσῐν taîs hikétisi(n)
Accusative	τὴν ῐ̔κέτῐδᾰ tḕn hikétida	τὼ ῐ̔κέτῐδε tṑ hikétide	τᾱ̀ς ῐ̔κέτῐδᾰς tā̀s hikétidas
Vocative	ἱ̆κέτῐς hikétis	ῐ̔κέτῐδε hikétide	ῐ̔κέτῐδες hikétides
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension. Nominative singular -ς (-s) arose by reduction of the original cluster *-ds.

Related terms

• ἀνῐκέτευτος (anikéteutos)
• ἐξῐκετεύω (exiketeúō)
• εὐῐκέτευτος (euikéteutos)
• ἱκεσία (hikesía)
• ἱκέσιος (hikésios)
• ἱκεταδόκος (hiketadókos)
• ἱκεταδόχος (hiketadókhos)
• ἱκετεία (hiketeía)
• ἱκέτευμα (hikéteuma)
• ἱκέτευσις (hikéteusis)
• ἱκετεύω (hiketeúō)
• ἱκετήριος (hiketḗrios)
• ἱκετηρίς (hiketērís)
• ἱκέτης (hikétēs)
• ἱκετήσιος (hiketḗsios)
• ἱκετικός (hiketikós)
• καθῐκετεύω (kathiketeúō)
• προϊκετεύω (proïketeúō)
• προσῐκετεύω (prosiketeúō)

 

References

• “ἱκέτις”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• “ἱκέτις”, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, 2011