ἱκέται

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /hi.ké.tai̯/ → /iˈce.tɛ/ → /iˈce.te/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /hi.ké.tai̯/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)iˈke.tɛ/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /iˈce.tɛ/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /iˈce.te/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /iˈce.te/

Noun

ἱκέται • (hikétai)

1. nominative/vocative plural of ἱκέτης (hikétēs)