ἰόντε

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /i.ón.te/ → /iˈon.te/ → /iˈon.de/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /i.ón.te/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /iˈon.te/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /iˈon.te/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /iˈon.te/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /iˈon.de/

Participle

ἰόντε • (iónte)

1. masculine/neuter nominative/accusative/vocative dual of ἰών (iṓn)