ἰσοδίαιτος

Ancient Greek

Etymology

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /i.so.dí.ai̯.tos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /i.soˈdi.ɛ.tos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /i.soˈði.ɛ.tos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /i.soˈði.e.tos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /i.soˈði.e.tos/

Mark the vowel length of the ambiguous vowels ἰ and ί by adding a macron after each one if it is long, or a breve if it is short. By default, Module:grc-pronunciation assumes it is short if unmarked.
[This message shows only in preview mode.]

Adjective

ἰσοδίαιτος • (isodíaitos) m or f (neuter ἰσοδίαιτον); second declension

living on an equal footing

Declension

Second declension of ἰσοδίαιτος; ἰσοδίαιτον (Attic)

Number	Singular		Dual		Plural
Case/Gender	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter
Nominative	ἰσοδίαιτος isodíaitos	ἰσοδίαιτον isodíaiton	ἰσοδιαίτω isodiaítō	ἰσοδιαίτω isodiaítō	ἰσοδίαιτοι isodíaitoi	ἰσοδίαιτᾰ isodíaită
Genitive	ἰσοδιαίτου isodiaítou	ἰσοδιαίτου isodiaítou	ἰσοδιαίτοιν isodiaítoin	ἰσοδιαίτοιν isodiaítoin	ἰσοδιαίτων isodiaítōn	ἰσοδιαίτων isodiaítōn
Dative	ἰσοδιαίτῳ isodiaítōi	ἰσοδιαίτῳ isodiaítōi	ἰσοδιαίτοιν isodiaítoin	ἰσοδιαίτοιν isodiaítoin	ἰσοδιαίτοις isodiaítois	ἰσοδιαίτοις isodiaítois
Accusative	ἰσοδίαιτον isodíaiton	ἰσοδίαιτον isodíaiton	ἰσοδιαίτω isodiaítō	ἰσοδιαίτω isodiaítō	ἰσοδιαίτους isodiaítous	ἰσοδίαιτᾰ isodíaită
Vocative	ἰσοδίαιτε isodíaite	ἰσοδίαιτον isodíaiton	ἰσοδιαίτω isodiaítō	ἰσοδιαίτω isodiaítō	ἰσοδίαιτοι isodíaitoi	ἰσοδίαιτᾰ isodíaită
Derived forms	Adverb		Comparative		Superlative
Derived forms	ἰσοδιαίτως isodiaítōs		ἰσοδιαιτότερος isodiaitóteros		ἰσοδιαιτότᾰτος isodiaitótătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Ancient Greek

Etymology

Pronunciation

Adjective

Declension

Further reading