Ἡρόφιλε

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /hɛː.ró.pʰi.le/ → /iˈro.ɸi.le/ → /iˈro.fi.le/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /hɛː.ró.pʰi.le/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)e̝ˈro.pʰi.le/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /iˈro.ɸi.le/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /iˈro.fi.le/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /iˈro.fi.le/

Proper noun

Ἡρόφιλε • (Hēróphile) m

1. vocative singular of Ἡρόφιλος (Hēróphilos)