Ἡροφίλῳ

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /hɛː.ro.pʰí.lɔːi̯/ → /i.roˈɸi.lo/ → /i.roˈfi.lo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /hɛː.ro.pʰí.lɔːi̯/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)e̝.roˈpʰi.lo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /i.roˈɸi.lo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /i.roˈfi.lo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /i.roˈfi.lo/

Proper noun

Ἡροφίλῳ • (Hērophílōi) m

1. dative singular of Ἡρόφιλος (Hēróphilos)