ἡνιόχοιο

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /hɛː.ni.ó.kʰoi̯.o/ → /i.niˈo.çy.o/ → /i.niˈo.çi.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /hɛː.ni.ó.kʰoi̯.o/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)e̝.niˈo.kʰy.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /i.niˈo.çy.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /i.niˈo.çy.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /i.niˈo.çi.o/

Noun

ἡνῐόχοιο • (hēnĭókhoio)

1. (Epic) genitive singular of ἡνῐ́οχος (hēnĭ́okhos)