ἡδομένῳ

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /hɛː.do.mé.nɔːi̯/ → /i.ðoˈme.no/ → /i.ðoˈme.no/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /hɛː.do.mé.nɔːi̯/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)e̝.doˈme.no/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /i.ðoˈme.no/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /i.ðoˈme.no/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /i.ðoˈme.no/

Participle

ἡδομένῳ • (hēdoménōi)

1. masculine/neuter dative singular of ἡδόμενος (hēdómenos)