ἡδομένου

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /hɛː.do.mé.nuː/ → /i.ðoˈme.nu/ → /i.ðoˈme.nu/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /hɛː.do.mé.nuː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)e̝.doˈme.nu/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /i.ðoˈme.nu/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /i.ðoˈme.nu/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /i.ðoˈme.nu/

Participle

ἡδομένου • (hēdoménou)

1. masculine/neuter genitive singular of ἡδόμενος (hēdómenos)