ἡγεμόνα

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /hɛː.ɡe.mó.na/ → /i.ʝeˈmo.na/ → /i.ʝeˈmo.na/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /hɛː.ɡe.mó.na/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)e̝.ɡeˈmo.na/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /i.ʝeˈmo.na/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /i.ʝeˈmo.na/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /i.ʝeˈmo.na/

Noun

ἡγεμόνᾰ • (hēgemónă)

1. accusative singular of ἡγεμών (hēgemṓn)