ἠπείροιο

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ɛː.pěː.roi̯.o/ → /iˈpi.ry.o/ → /iˈpi.ri.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɛː.pěː.roi̯.o/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /e̝ˈpi.ry.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /iˈpi.ry.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /iˈpi.ry.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /iˈpi.ri.o/

Noun

ἠπείροιο • (ēpeíroio)

1. (Epic) genitive singular of ἤπειρος (ḗpeiros)