ἠνδραποδισάμεθα

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ɛːn.dra.po.di.sá.me.tʰa/ → /in.dra.po.ðiˈsa.me.θa/ → /in.dra.po.ðiˈsa.me.θa/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɛːn.dra.po.di.sá.me.tʰa/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /e̝n.dra.po.diˈsa.me.tʰa/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /in.dra.po.ðiˈsa.me.θa/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /in.dra.po.ðiˈsa.me.θa/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /in.dra.po.ðiˈsa.me.θa/

Verb

ἠνδρᾰποδῐσάμεθᾰ • (ēndrapodisámetha)

1. first-person plural aorist mediopassive infinitive of ἀνδραποδίζω (andrapodízō)