ἠνδραποδιζόμην

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ɛːn.dra.po.diz.dó.mɛːn/ → /in.dra.po.ðiˈzo.min/ → /in.dra.po.ðiˈzo.min/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɛːn.dra.po.diz.dó.mɛːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /e̝n.dra.po.diˈzo.me̝n/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /in.dra.po.ðiˈzo.min/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /in.dra.po.ðiˈzo.min/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /in.dra.po.ðiˈzo.min/

Verb

ἠνδρᾰποδιζόμην • (ēndrapodizómēn)

1. first-person singular imperfect mediopassive indicative of ἀνδραποδίζω (andrapodízō)