ἠνδραποδιζέτην

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ɛːn.dra.po.diz.dé.tɛːn/ → /in.dra.po.ðiˈze.tin/ → /in.dra.po.ðiˈze.tin/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɛːn.dra.po.diz.dé.tɛːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /e̝n.dra.po.diˈze.te̝n/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /in.dra.po.ðiˈze.tin/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /in.dra.po.ðiˈze.tin/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /in.dra.po.ðiˈze.tin/

Verb

ἠνδρᾰποδιζέτην • (ēndrapodizétēn)

1. third-person dual imperfect active indicative of ἀνδραποδίζω (andrapodízō)