ἠνδραποδίσασθε

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ɛːn.dra.po.dí.sas.tʰe/ → /in.dra.poˈði.sas.θe/ → /in.dra.poˈði.sas.θe/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɛːn.dra.po.dí.sas.tʰe/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /e̝n.dra.poˈdi.sas.tʰe/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /in.dra.poˈði.sas.θe/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /in.dra.poˈði.sas.θe/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /in.dra.poˈði.sas.θe/

Verb

ἠνδρᾰποδίσασθε • (ēndrapodísasthe)

1. second-person plural aorist mediopassive infinitive of ἀνδραποδίζω (andrapodízō)